Μνημόνιο-Δημογραφικό-Δικαιώματα τριτέκνων, Η ομιλία του καθηγητή ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στην εκδήλωση του Συλλόγου μας.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

Ο καθηγητής κ. Αλέξης Μητρόπουλος είναι ΕΠΙΤΙΜΟ ΜΕΛΟΣ του Συλλόγου Τριτέκνων Νομού Αττικής απο τον Ιανουάριο 2010.

ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
Δημαρχείο Καλυβίων Αττικής
18-3-2011, 18.30 μ.μ.

«Μνημόνιο-Δημογραφικό-Δικαιώματα τριτέκνων»

Ι.Ευχαριστώ την Πρόεδρο του Συλλόγου Τριτέκνων Νομού Αττικής κυρία Μεσουρίδου Θεοκλήτη και τα λοιπά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, για την τιμή της πρόσκλησης. Εδώ και πολλά χρόνια και λόγω επιστημονικής ενασχόλησης με τα ζητήματα του Κοινωνικού Κράτους, αλλά και λόγω τριτεκνίας, έχουμε συμπορευθεί σε όλες τις διεκδικήσεις του κλάδου.
Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένως, η τρίτεκνη οικογένεια είναι το πιο δυναμικό και ελπιδοφόρο κύτταρο βάσης για την αναγέννηση της φυλής μας και την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. Είναι ένα σημείο έλλογης ισορροπίας μεταξύ των αντιτιθέμενων σύγχρονων και παραδοσιακών ρευμάτων για την πραγμάτωση του ρόλου τού ανθρώπου και της οικογένειας στον κοινωνικό μας σχηματισμό.

Παρά ταύτα, όμως, είμαι λιγότερο αισιόδοξος (για να μην χρησιμοποιήσω άλλη πιο ακριβή φράση, βγαλμένη από το βιολογικο-ψυχολογικό λεξιλόγιο της λίαν διαδεδομένης νόσου, της κατάθλιψης, που τείνει να λάβει χαρακτήρα γενικευμένης κοινωνικής συνθήκης) για την έκβαση των χρονιζόντων θεμάτων μας, εν σχέσει με την περσινή μου παρέμβαση στο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Τριτέκνων του Απριλίου 2010.

Ήδη εισήλθαμε στην τέταρτη[1] εκδοχή τού διαρκώς και προς το χειρότερο επικαιροποιούμενου Μνημονίου, που υπεγράφη μετά την επιστολή προθέσεων του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας της 23 Φεβρουαρίου 2011. Οι απορρυθμίσεις[2] του Κοινωνικού Κράτους που περιέχει, λαμβάνουν επιταχυνόμενους ρυθμούς. Οι δανειστές προσπαθούν να «ξηλώσουν», όπως προανήγγειλα στις αρχές Ιανουαρίου 2010, το Κοινωνικό Κράτος, με την αιτιολογία ότι οι Έλληνες ζουν καλά κι έχουν αποθέματα (αυτοί το αποκαλούν «λίπος») για να ζήσουν, άποψη που συντηρεί και η ελληνική κυβέρνηση. Από τη μια κατηγορούμαστε ότι ζούμε στα «…πλαίσια» που προσδιόρισε πρόσφατα ο κ.Ντομινίκ Στρος Καν και από την άλλη ομολογούν ότι εξαπατηθήκαμε ψηφίζοντας και διατηρώντας ακόμη αυτή την κυβέρνηση και την συμμαχία των πολιτικών δυνάμεων του αντικοινωνικού Μνημονίου.

ΙΙ.Όλοι πλέον έχουμε αντιληφθεί, αυτό άλλωστε λένε τα δεσμευτικά κείμενα και οι οικονομικές μετρήσεις, ότι βρισκόμαστε στον αστερισμό τής ετερονομίας. Οι δημοκρατικές λειτουργίες τής εξασθενημένης -ούτως ή άλλως- αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας είναι εντελώς τυπικές και αποτελούν το πρόσχημα επιβολής των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής και της κας Α.Μέρκελ. Το νεοφιλελεύθερο πρόταγμα που εφαρμόζεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα εις βάρος τής χώρας δεν έχει άλλο σκοπό παρά να μεταβιβάσει πλούτο (δικαίως ή αδίκως οφειλόμενο) προς τους δανειστές μας και να παραχωρήσει στις Αγορές και τα ιδιωτικά συμφέροντα όλη τη διαχρονική υλική και άυλη υπόσταση του Ελληνικού Έθνους.

Το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός γερνά και μια κάποια ισοστάθμιση γίνεται με τις γεννήσεις τέκνων αλλοδαπών, οδηγεί τους κυβερνώντες στην επίρριψη του κοινωνικού κόστους[3] στο Ασφαλιστικό Σύστημα και στους άλλους θεσμούς του Κοινωνικού Κράτους.

Ο αποτρόπαιος θεσμός τής σύνδεσης του χρόνου εξόδου από την εργασία με τον προσδοκώμενο χρόνο εξόδου από τη ζωή, με βάση τις μετρήσεις των οποίων θα αυξάνεται αενάως το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, καθιερώνει έναν «βαρβαρικό» θεσμό και πισωγυρίζει τον νομικό μας πολιτισμό σε συνθήκες προδημοκρατικής εποχής.

Το να επιδιώκει η Πολιτεία να απομειώνεται το διάστημα ζωής των συνταξιούχων, για να μην υποχρεώνεται να συμβάλλει στις συντάξεις, επειδή κατασπατάλησε τους πόρους και τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων που πλήρωναν εργαζόμενοι και εργοδότες, αποτελεί μιαν αντικοινωνική στροφή τής κοινωνικής πολιτικής.

ΙΙΙ.Όλοι γνωρίζετε, εξάλλου, την ατελή έως ανύπαρκτη εφαρμογή στην πράξη των ορισμών του άρθρου 21 του Συντάγματος, που προστατεύει την οικογένεια, τον γάμο, τη μητρότητα και την παιδική ηλικία και τα αναγορεύει σε θεμέλιο συντήρησης και αναπαραγωγής του Έθνους. Οι τρίτεκνες οικογένειες, παρά τις επανειλημμένες υποσχέσεις, έχουν εξαιρεθεί από τις διακριτές ρυθμίσεις για τους πολύτεκνους, την ίδια δε οδό αποκλεισμού τους, έχουν ακολουθήσει και αποφάσεις των Δικαστηρίων ερμηνεύοντας τις σχετικές διατάξεις.

-Το δημογραφικό δεν αντιμετωπίζεται ως εθνικό πρόβλημα, παρότι όλοι γνωρίζουν και διακηρύσσουν τη σπουδαιότητά του.
-Δεν λαμβάνονται μέτρα για την ανατροπή των κοινωνικών, οικονομικών, εθνολογικών και πολιτισμικών συνθηκών, που συντηρούν το καταναλωτικό πρότυπο της αλλοτρίωσης, τον ατομοκεντρισμό και την αποκλειστική επιδίωξη της επαγγελματικής αποκατάστασης και της οικονομικής ανεξαρτησίας, που όλο και περισσότερο δυσκολεύει, προϊόντος του μνημονιακού χρόνου.
-Οι διορισμοί τριτέκνων του ν. 2643/1998 έχουν σταματήσει από το 2004 στον ιδιωτικό τομέα, παρότι δεν θίγεται ο κρατικός προϋπολογισμός. Και εκεί όμως υπάρχει το όριο των 45 ετών, που καταδικάζει τους τρίτεκνους ανέργους των προβληματικών ηλικιών.
-Παρά την υπόσχεση της Πολιτείας στις Επιτροπές Κρίσεων, οι τρίτεκνοι δεν συμμετέχουν.
-Εξάλλου, τα στεγαστικά δάνεια των τριτέκνων έχουν «παγώσει» από τις αρχές τού καλοκαιριού τού 2010. Πολλές οικογένειες αναμένουν για να στεγαστούν, χωρίς να παίρνουν μια σαφή απάντηση από τους εκπροσώπους των επιτηρητών, παρά το ότι ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας συνεχίζει να παρακρατεί το αναλογούν ποσοστό από όλους τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα, που
-όπως φαίνεται- διοχετεύεται προς τα χρηματοφυλάκια των δανειστών μας. Έχουμε εξάλλου ζητήσει να απλοποιηθούν και να ελαχιστοποιηθούν οι προϋποθέσεις χορήγησης των δανείων εν σχέσει με τον απαιτούμενο αριθμό των ενσήμων. Όπως επίσης και να αυξηθεί το όριο της επιδότησης ενοικίου, αφού αυτό των 18.000 ευρώ θέτει πολλές οικογένειες εκτός διαδικασίας. Το αίτημά μας να επεκταθεί ο θεσμός τού στεγαστικού δανείου και στους αυτοαπασχολούμενους τρίτεκνους χρονίζει και δεν έχει ικανοποιηθεί, παρά τις υποσχέσεις.
-Δεν προωθούνται οι διευκολύνσεις στο ωράριο εργασίας για τις εργαζόμενες τρίτεκνες μητέρες σε όλο τον στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου πολλές μητέρες εργάζονται κατά τη νύχτα, χωρίς να μπορούν να αφήσουν κάπου με ασφάλεια τα παιδιά τους.
-Η αλλαγή τού πλαισίου για τις μεταγραφές με σημαντικό κριτήριο και τον τόπο της μόνιμης κατοικίας του φοιτητή, χρονίζει, όπως και η ανάγκη προτίμησης των τρίτεκνων στα Τμήματα προσχολικής αγωγής.
-Οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί δεν διευκολύνονται στο ζήτημα των διορισμών τους.
-Τα δημοτικά και άλλα τέλη βαρύνουν εξίσου και τις οικογένειες των τριτέκνων.
-Στις Δημοτικές Επιτροπές Διαβούλευσης του ν. 3852/2010 δεν συμμετέχουν οι τρίτεκνοι.
-Και όσον αφορά στο πάγιο αίτημά μας για άμεση χορήγηση σύνταξης στην τρίτεκνη μητέρα, όπως ακριβώς και στην πολύτεκνη (σε όσες -τέλος πάντων- τρίτεκνες μητέρες έχουν ένα παιδί μικρότερο των 23 χρόνων), απορρίφθηκε μετ’επαίνων από την κυβέρνηση, όπως αποδεικνύεται από το γράμμα και το πνεύμα του νέου νόμου 3918/2011[4] (άρθρο 42, κεφ. Ε με τίτλο «Οικογενειακά επιδόματα σε πολύτεκνες και τρίτεκνες οικογένειες).

Έτσι, η παράγραφος 1 του άρθρου 6 του ν. 3131/2008 αντικαταστάθηκε και στη μητέρα που έχει ή αποκτά τρία (3) ζώντα τέκνα, χορηγείται μηνιαίο επίδομα σε κάθε άγαμο παιδί της κάτω των 23 ετών, το οποίο ισούται για κάθε παιδί με το επίδομα που καταβάλλεται κάθε φορά για κάθε παιδί πολύτεκνης οικογένειας και καθορίζεται από 1-1-2011 στο ποσό των 44 ευρώ. Η καταβολή όμως του επιδόματος διακόπτεται την 1η του επόμενου έτους κατά το οποίο το επιδοτούμενο άγαμο τέκνο συμπληρώνει το 23ο έτος της ηλικίας του. Περαιτέρω, στην παρ. 2 του ιδίου άρθρου 42, η απαγόρευση είναι κατηγορηματική «Σε καμία περίπτωση το επίδομα δεν μετατρέπεται σε ισόβια σύνταξη του δικαιούχου».

ΙV.Επομένως νομίζω ότι η κατηγορηματική αυτή διατύπωση δεν αφήνει περιθώρια ικανοποίησης του δίκαιου αιτήματός μας καθ’όλη τη διάρκεια του μνημονιακού χρόνου. Το κακό είναι ότι με το νέο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, (που λόγω του κακόηχου τού τίτλου, μας σερβίρεται ως «Σύμφωνο για το ευρώ»), δεν υπάρχει περίπτωση στο ορατό μέλλον να ενισχυθούν κοινωνικές παροχές τέτοιας μορφής.
Η ελληνική κοινωνία, αν δεν ανατραπεί αυτό το αντιανθρώπινο και αντικοινωνικό Σύμφωνο, θα βρίσκεται καθημερινώς στην ανάγκη να παλεύει χωρίς αποτέλεσμα για την κατάκτηση κάποιας ανταγωνιστικότητας περικόπτοντας διαρκώς τις αμοιβές της εργασίας, τις συντάξεις και το Κοινωνικό Κράτος, πολύ περισσότερο που η έρευνα, η τεχνολογία, οι νέες παραγωγικές μέθοδοι, η εκμετάλλευση των δικτύων, η πιστωτική επάρκεια, είναι προνόμια άλλων χωρών.

Γι’αυτό θα μου επιτρέψετε, προ της ενημέρωσης επί των ζητημάτων τού Ασφαλιστικού τού Μνημονίου που σας αφορούν, να τελειώσω με μια παραίνεση που ο διάσημος οικονομολόγος Τζέημς Γκαλμπρέιθ έκανε εγγράφως στον ελληνικό λαό και περιέχεται στο περίφημο άρθρο του «Με ποια Ευρώπη θα τσακίσουμε τις χρηματαγορές;»[5] «…η Ευρώπη θα βυθίζεται στην ύφεση, εκτός και αν αλλάξει τακτική, εκτός και αν οι κοινωνικές δυνάμεις που δημιούργησαν το κράτος πρόνοιας ξεσηκωθούν να το υπερασπιστούν…».
Ευχαριστώ για την προσοχή σας και είμαστε όλοι στη διάθεσή σας για να απαντήσουμε σε γενικές, αλλά και εξατομικευμένες ερωτήσεις σας.-